questions

Cześć! To już rutyna, że po poście Emili pojawia się parę słów ode mnie. Każda blogerka na wstępie pisze o tym, że za nami już połowa wakacji. Może ja też powinnam? Ale jak to już połowa wakacji za nami?! Przecież dopiero wracałam do domu ze świadectwem i cieszyłam się z nadchodzących wakacji... Nie chce się wierzyć co nie? A jednak, niedługo znowu będziemy musieli wstawać rano.. Dobra, nie psuję wam już humoru. Po tym wstępie kiedy sprowadzałam was na ziemię mówiąc o zbliżającym się roku szkolnym zrobiło mi się jakoś smutno, bo ja naprawdę nie chcę wracać do szarej rzeczywistości, ratunku! Hahaha :)

Ostatnio na moją skrzynkę przychodziły dość przychylne komentarze na temat stylu pisania, tematów i przede wszystkim o moim wyglądzie. Jaka to ja jestem piękna i cudowna. Szczerze? Te ostatnie cieszyły mnie najmniej. Dlaczego? Ponieważ jestem tutaj, aby podzielić się z wami tym co myślę, a zdjęcia to tylko dodatek, by nie było tak pusto. Kocham dostawać komentarze na temat postu, mojego stylu pisania, jakieś intrygujące pytania. Kiedy przeczytam: "Piękna. Wpadnij na mój blog: nabijaczobserwatorów.blogspot.com" Wiem, że ta osoba wpadła tutaj tylko po to, by się zareklamować i nic więcej. To tak na marginesie, abyście wiedzieli, co mi sprawia radość. Nie mówię żebyście tego nie pisali, bo przecież macie prawo wyrazić swoją opinię, a mnie robi się gdzieś tam w środku cieplej, tylko dodajcie coś poza oceną zdjęcia. Uwierzcie mi, iż nie jestem fanką mojej urody, kompletnie mi nie odpowiada, ale znam swoją wartość i nie pozwolę sobie na obelgi ze strony niektórych wspaniałych anonimów, przykro mi.
Kiedy pada pytanie: "Co byś w sobie zmieniła?" jestem gotowa odpowiedzieć "wszystko, oprócz charakteru". Lubię go, chociaż mam tylko dwie dobre cechy, które zauważam: jestem strasznie ambitna i uparta, ale nie do tego stopnia, by dążyć do celu po trupach.

Ciągle pojawiają się też chamskie pytania: "Po co ci blog?", "No po co ci ten blog?". Zatem już tłumaczę. Od początku wiedziałam, że nie chcę wstawiać postów jak wszyscy. Co mam na myśli przez słowo WSZYSCY? Ubrania, opisywanie dnia, tagi. Chciałam, aby to właśnie tutaj chociaż na chwilkę zatrzymał wam się czas. W każdym poście staram się dotrzeć małą cząstką mnie gdzieś w głąb was, by zmusić was do zatrzymania się chociaż na chwilę i pomyślenia o czymś innym niż ciągły pęd do przodu. Jeśli to czytacie z pewnością jestem jakimś maleńkim, cichutkim, stłumionym głosem, który każe ci zastanowić się nad sobą i to, do czego dążysz jest dobrym celem. Ja obrałam najlepszy- staram się rozmawiać z wami- czytelnikami. Nie przechwalam się jaka jestem cudowna z wszystkich dziedzin sportu (jestem fatalna, to tylko przykład hahaha). Wiecie kiedy jestem z siebie naprawdę dumna? Gdy na moją skrzynkę dostaję maila, w którym czytam, że to dzięki mnie zastanowiliście się nad sobą i kochacie mój styl pisania. Wtedy wiem, że robię coś co lubię i w miarę mi wychodzi.

Kolejne pytanie, takie zdecydowanie niszowe: "Wszyscy wchodzą tutaj tylko dla Emilii, dlaczego jeszcze stąd nie poszłaś?" Bo (nie zaczyna się zdania od bo pani polonistko z już niedługo pierwszej klasy liceum) beze mnie to nie będzie już baby-twinny. Ta nazwa nie powstała z niczego, ma pewne znaczenie, które jest strasznie idiotyczne dlatego nie będę tego tłumaczyła. Możecie sobie tutaj wchodzić tylko dla Emili, mnie to nie przeszkadza, bo ja uwielbiam pisać i koniec. Poza tym obie kiedyś prowadziłyśmy osobne blogi, ale dopiero razem osiągnęłyśmy coś więcej.

Jeśli to przeczytaliście wiedzcie, że was podziwiam! Znowu. Mam nadzieję, że was nie zawiodłam. Dzisiaj nieco inaczej ze względu na fakt, iż obawiałam się monotonii, która pewnie niedługo zawładnęłaby mną i moją częścią "popisową". Może kiedyś powtórzę tego typu post? Chcielibyście? Sama nie wiem... (Główna wada: niezdecydowanie hahahaha).
Przy okazji: ola.gawel@interia.eu- lubię dostawać od was maile także piszcie śmiało.
A ja się z wami żegnam, do następnego kochani.

Jak myślicie spełniam postawiony sobie cel?
Lubicie czytać posty mojego autorstwa?