Odważny umysł: Pozory

Dej Loaf - Me U & Hennessy

No witam! Post obiecany, post zrobiony. Co prawda-lekki poślizg, bo pisząc to jest 00:23 ale uwierzcie mi, że dzisiejszy dzień był dla mnie mimo, że taki chill out'owy to chyba jakiś przełomowy. Cały czas poświęciłam dziś takiej trochę samorealizacji i zbijaniu bąków, które o dziwo(!) wyszły mi chyba na dobre. Poza tym widzicie, nazwa serii z przemyśleniami nieco dziwna i zakręcona, ale oj tam, olać, tak ma być-ciekawie, nietypowo i zabawnie. Więc historia dzisiejszego postu jest prosta-filmik GlamPaulii. Dziewczyna jest tak pozytywną babką, mówi na taki swój świetny sposób, że będąc na jej kanale czuję się jakoś swojsko, no nie wiem, na prawdę. A co dziwne w tym wszystkim dla mnie? Że wcześniej myślałam, że jest taką, ot, zadufaną lalunią, no a tu proszę, takie zaskoczenie.

Biorąc na warsztat moje dzisiejsze doświadczenie zauważyłam, iż oceniając kogoś po pozorach można nieźle się przejechać. Często przyłapuję się na tym, że patrzę na kogoś z góry, czy mówię ,,Ale pusta lala", bo ma tlenioną czuprynę i brązową niczym nutella prosto ze słoja opaleniznę. No ale, ale, czasami te pozory nie mylą, no, czasami. Wiele razy się zdarza, że jednak moje sokole oko się pomyli i osoba, którą mam-powiedzmy-za dziwaka jest tak na prawdę świetna, z bogatym wnętrzem i charakterem. Staram się, więc patrzeć teraz mniej sceptycznym okiem na każdego, kogo jest mi miło poznać, bo z pozoru szara myszka może okazać się kocurkiem z pazurkami, a gburowata, zadufana w sobie księżna równą babką na poziomie.

Tutaj warto też nabąknąć o tym, że nie powinno się postrzegać ludzi przez pryzmat ich odmiennego wyglądu na który nie mają wpływu. Osoby są różne-ładne, brzydkie, z krzywą bulwą zamiast zgrabnego noska, z nie obecnym wzorkiem zamiast pięknych szmaragdowych oczęt spoglądających na nas słodko spod kotary rzęs. Ale wiecie co? To nie ważne! Nie obchodzi mnie jakiej ktoś rasy jest, czego słucha lub wyznaje i jaką ma orientację seksualną-jest miły dla mnie, okazuje mi szacunek to i ja będę taka dla niego.
Szkoda też, że większość starszego społeczeństwa krzywo patrzy na ludzi z tatuażami i piercingiem. Czasem spotkam się ze wzorkiem babć jakbym była spod ciemnej gwiazdy i pod czarną kreską. No cóż, tego już nie zmienimy, takie życie, co poradzić? Nic, żyjmy więc w wzajemnym szacunku i zgodzie, tak byłoby fajniej i przyjemniej.

Na razie tak będą wyglądać posty, jeżeli coś się zmieni będziecie naocznymi świadkami. Fakty i pytania póki co idą w odstawkę, uważam, że nie ma tu na nie miejsca i są bez sensu. Buziak! :*