Odważny umysł: Wyjdź na dwór, nie rozumiesz?

Hej robaczki! Prosiliście mnie o krótsze, bardziej zwięzłe posty i takie oto, od czasu do czasu będą się ukazywać. Dziś w szkole spotkała mnie strasznie nie miła sytuacja, mogłabym rzec dyskryminacja. Byłam z moja koleżanką na przerwie po lunchu, czyli 40 minut obijania się o korytarze szkolne. Nasza ulubiona ławka była off line, więc poszłyśmy na drugi koniec szkoły, gdzie znajduje się wygodne miejsce z wielkimi oknami i naszym 'tajemnym budynkiem'(nie pytajcie!:P). Siadłyśmy tam i zaczęłyśmy śmiać się z jakiejś sytuacji dość głośno, tak, jak na po lunch'ową głupawkę przystało.

 Nagle przechodzi jakaś pani, którą widziałam na oczy parę razy i krzyczy na nas, że jesteśmy za głośno i na górze są lekcje-pomijam fakt, że wokół niej latały podrostki drące japę sto razy bardziej, nieważne-i pyta się nas do której klasy chodzimy. No to ja zawiązując buta, mówię jej, że do ósmej, a Weronika do szóstej. Ta wielce oburzona kazała jej wyjść ze szkoły, nawet nie pytając czy ona może zostawać w środku. Już tłumaczę-w Szwecji jest obowiązek do 6-tej klasy włącznie wychodzić na każda przerwę na zewnątrz ale wiadomo, zasady są po to, żeby je łamać, więc my rebel girlz siedzimy w środku i jak coś się dzieje, zawszę ja mówię swój wiek i nie ma problemów. I serio w całej sytuacji nie byłoby nic złego, gdyby ona po jakiś dziesięciu sekundach nie wróciła się i mówi do mnie z pretensjami: Nie zrozumiałaś czegoś? No panie i panowie szczyt chamstwa został osiągnięty. Oczywiście, że rozumiem, nie po to chodzę do tej szkoły, żeby nic nie umieć. Ona do mnie wyskakuje z pretensjami, że nie umiem języka wiedząc, że jestem w fg. Pozdro, pozdro b r a w a.

Moja reakcja? Oczy mi wyskoczyły z oczodołów, a szczena opadła dwa piętra w dół. Ja rozumiem, że może miała zły humor, czy była wściekła na kogoś, poza tym, wyganianie nas to jej obowiązek ale to, że tak powiedziała mogło urazić dużo bardziej kogoś, kto się faktycznie stara i ma słabą psychikę. Zmieszana odpowiedziałam jej, że ja nie muszę nigdzie iść i, że wiążę buty i rozumiem co ona do mnie mówi. Pani w odwecie westchnęła, jakbym jej krzywdę zrobiła i poszła na dwór mówiąc jeszcze, że mam wypluć gumę. No jasne, po lunchu i gumy żuć nie mogę...


Ogólnie, jestem szczęśliwa, że to tylko jeden taki przypadek, tak to zdecydowana większość nauczycieli traktuje cię jak równych, śmieje się i przytula. To miłe i daje poczucie bezpieczeństwa. Buziaczki xx

Ps. Wiem, że chcecie więcej zdjęć, jednak nie jest to możliwe z wielu powodów, robię co mogę.