Odważny umysł: Chcę być FAJNA

Nareszcie! Znowu moja kolej na post, nie mogłam się doczekać. Specjalnie wyciągnęłam moją przyjaciółkę na zdjęcia, żeby po raz kolejny nie świecić oczami na zdjęciach z mojego pokoju. CÓŻ ZA POŚWIĘCENIE. Pozdrawiam Emilkę i przechodzimy do nowego tematu. Czas, start!

Spotkaliście się już z modą na bycie FAJNYM? O tak, ja też i po raz kolejny coś zjadę... Nic nowego, ja wiem, ciągle mi coś nie pasuje. Mam prawo budzić zaślepionych byciem SUPER nastolatków do życia i robić z nich ludzi, którzy nie będą wstydzić się tego co tworzyli kilka lat wstecz.

Jak często myślicie o tym żeby zrobić coś na pokaz? Udowodnić komuś swoją wyższość? Pokazać, że to wy jesteście lepsi? Jeśli odpowiedź brzmi NIGDY TAK NIE ROBIĘ -kłamiesz. 

Natura ludzka kocha rywalizację, nie zna pojęcia kompromis, a chęć wywołania zazdrości u innych jest niemal na porządku dziennym. Lubimy się chwalić i być chwalonym. Każdy z nas chce być przewodnikiem innych i być ocenianym jako wzór, dla którego powinno się mieć szacuneczek- o tak, to też jest fajne. A wiecie co nas cieszy jeszcze bardziej? Uwaga innych, gdy mamy czym się już chwalić (no, ewentualnie nie mamy, tak też można). Uwielbiamy łechtać nasze ego(pozdrawiam youtuberów, którzy zaszczepili we mnie nowe pojęcie) do granic możliwości.

 

 Co jeśli chcemy coś z tym zrobić? Przestać być zapatrzonym w siebie małolatem z problemami dotyczącymi złej oceny i braku nutelli w szafce kiedy właśnie mamy na nią ochotę? Czas poddać się samokrytyce, polecam też krytykę najbliższych osób, które znają was jak własną kieszeń. Niech powiedzą wam co ich w was irytuje. Słuszne uwagi bierzcie sobie do serca i starajcie się coś z tym robić, te, z którymi się nie zgadzacie odrzucajcie. Musicie pamiętać żeby być wobec siebie surowi na każdy możliwy sposób. Uwierzcie mi, że nie ma nic bardziej denerwującego niż osoba z mózgiem jak marchewka, a ego jest wielkości dubajskiego wieżowca. Odnajdźcie w zmienionym przez środowisko siebie, prawdziwego SIEBIE. Nie próbujcie się zmieniać tylko dlatego, że tego chce otoczenie. Każdy znajdzie takiego odmieńca, z którym będzie miał wspólne tematy, mógł wypłakać się w ramię, porozmawiać o wszystkim. Wystarczy mimo presji pozostawać tym, kim się było zanim załapaliśmy, że do bycia lepszą kopią nas potrzebny jest drogi telefon, fajne ciuchy, nadziani rodzice i maska na twarzy, która pozwoli nam stać się FAJNYM.

Wiecie ile w stanie byłaby zrobić Kasia dla bycia bardziej SUPER? Nawet więcej nic dużo. Dla chłopaka "z ekipy pierwszej klasy" byłaby w stanie porzucić wychodzenie ze starymi znajomymi, zawalić oceny, wpaść w kilka nałogów i ogłupieć do granic możliwości. Czy wy też jesteście w stanie płacić taką cenę za uznanie innych? Jeśli tak, jeszcze dużo przed wami. Czas na odkrycie prawdziwych wartości. Wyobraźcie sobie, że z własnego doświadczenia wiem, iż lepiej jest mieć jednego prawdziwego przyjaciela od FAJNEJ ekipy, która przy twoim pierwszym lepszym dołku zwieje zostawiając cię z problemami. Nie liczcie na to, że dzięki wam nabiorą nowych wartości, złapią co robili źle, bo to zwykła bzdura. Na kłamstwie budujecie kiepskiej, a może nawet fatalnej jakości szałas, który przy najmniejszym powiewie wiatru upadnie. Musicie zdać sobie sprawę, że zakładając pierwszą maskę, będziecie skazani do założenia jeszcze dziesięciu kolejnych.

Czy warto? ZDECYDOWANIE NIE.

Mam nadzieję, że coś z tego załapaliście i nigdy nie pomyślicie o takiej głupocie jak zgrywanie wielkiej divy tylko dlatego, że wydaje wam się, że jesteście lepsi. Nie zmieniajcie się dla kogoś, róbcie to tylko i wyłącznie dla siebie i w pozytywnym aspekcie. Ja będę trzymać kciuki, bo walka z ciągle naciskającym otoczeniem nie jest łatwa, ale kto da radę jeśli nie wy? 

Trzymajcie się,