Odważny umysł: Chcę popełniać błędy

Witam, witam. Obecnie leżę z potwornym bólem głowy w łóżku, a z racji tego, że przyszedł czas na post ode mnie postanowiłam się tym zająć. Nigdy nie wiem co mam pisać w tych wstępach i to chyba widać, no ale STARAM SIĘ. Szczerze powiedziawszy tę część postu piszę na samym końcu, paradoks? Być może. Gdyby to było kulturalne i zależało tylko i wyłącznie ode mnie nie witałabym się haha. CHAMSKO. No cóż, nie lubię, ale staram się robić to jak najlepiej. Masło maślane i wreszcie czas na temat główny. Zaczynamy? 

Ile razy usłyszeliście: "Gdybym ja był(a) w twoim wieku i miała ten rozum to nie zrobił(a)bym tego, tego i tamtego". Tak, ja też tak mam, pomimo naklejki najrozsądniejszego dzieciaka w rodzinie. Nie miejcie mi tego za złe, ale dla mnie to głupota. To moje życie i nie przeżyję go tylko dzięki radom kogoś innego. Dlatego apeluję: pozwólcie mi popełniać błędy! Dajcie mi się przewrócić, abym później wstała silniejsza! Chcę uczyć się na własnych porażkach! 

Jeśli włożę rękę do ognia i mnie zaboli drugi raz będę go unikać, a cała otoczka "ochrony" jest śmieszna, bo zakazany owoc kusi najbardziej. Jeśli nigdy się na niczym nie przejedziemy będziemy osobami, które najmniejsze niepowodzenie uznają za powód do depresji czy ochoty skoczenia z mostu. Może zabrzmi to dziwnie, ale trudno: CHCĘ SPOTYKAĆ JAK NAJWIĘCEJ PRZESZKÓD, BY TE POMOGŁY MI STAĆ SIĘ OSOBĄ, KTÓREJ NIE SĄ ONE STRASZNE.

Dobrze wiem, że każdy robi to dla naszego dobra, byśmy nie stracili tyle czasu na głupoty co oni, ALE O TO WŁAŚNIE W TYM WSZYSTKIM CHODZI. Mamy go marnować tylko dlatego, że inaczej nie nauczymy się go szanować, to nasz ogranicznik. Każdy z tyłu głowy zdaje sobie sprawę, że nie będzie żył wiecznie. To taki cichy motywator, on na nas nie poczeka, biegnie, nie zatrzymuje się. Tak jakby nigdy się nie męczył, a my musimy za nim gonić, bo inaczej zginiemy. Nawet rady mędrca z Indii nie pomogą nam przeżyć życia tak, by być z niego w stu procentach zadowolonym bez wrzucania pięciu groszy od siebie. Jesteśmy panami swojego losu, musimy sami przecierać sobie ścieżki, bo chyba po to jesteśmy. Każdy człowiek ma w sobie chęć odkrywania czegoś nowego, mimo strachu brnie do przodu i niejednokrotnie natyka się na porażki, które są swego rodzaju prywatnymi radami czego nie robić. Przecież nie zawsze te rady otrzymane od tego mędrca z Indii mogą się okazać dla nas odpowiednie, akcja->reakcja może być zupełnie inna, a my sami możemy być wówczas źli tylko na siebie, że słuchamy się rad kogoś innego zamiast uczyć się żyć po swojemu. Po swojemu nie zawsze znaczy perfekcyjnie, ale tak żeby nam było dobrze, nie naginając oczywiście jakichś tam zasad moralnych. Prosta sytuacja: Nie nauczysz się jakiegoś języka tylko czytając książki. Musimy zacząć mówić i się tego nie bać. Nie musimy składać zdań poprawnych gramatycznie, ważna jest komunikacja. Z czasem będziesz rozumieć i umieć coraz więcej, aż w końcu dojdziesz do perfekcji.
Wszystko potrzebuje czasu. Głupota też jej potrzebuje, by dojrzeć do mądrości, bo tak to chyba działa. Nigdy nie zmądrzejemy od samych rad, które wcielimy w życie. Będę się powtarzać chyba po raz dziesiąty, ale przeżyjmy to życie jak najlepiej, a nie tylko istniejmy. Szukajmy własnych rozwiązań, a nie posiłkujmy się na innych tylko dlatego, że być może tak będzie łatwiej (błąd, niekoniecznie). Nie lejmy wody, róbmy co nam się podoba, bo to nasze życie. Nie oszukujmy się, wszystko się da jeśli tylko się chce. Gdyby nie upór, na świecie nie byłoby ani Maff, ani Zoelli, pewnie i one gdyby poszły za głosem swoich rodziców pracowałyby jako księgowe, czy lekarki. 

Odnajdujmy siebie, nie ulegajmy presji starszych osób i rozwijajmy się w kierunku jaki podoba się nam, a nie środowisku, "bo co powie sąsiadka z klatki obok". Chcesz być fryzjerką? Ucz się, chodź na staże, bądź w tym całą sobą, a prędzej czy później osiągniesz sukces na miarę Sylwii Gaczorek, o którym nawet ci się nie śniło. Nie siedźmy na tyłku i nie słuchajmy się rodziców w sprawach, w których rada będzie zaczynała się od "NA TWOIM MIEJSCU". Pracujmy na swój własny, nawet mały sukces. Czy to wszystko? Wydaje mi się, że tak.

    Trzymajcie się,