Niewerbalnie: Nie bierz tego do siebie

"Nie bierz tego do siebie"- ile razy usłyszeliście to zdanie chwilę po uszczypliwym komentarzu? I ile razy wzięliście sobie to wszystko do serca do tego stopnia, że aż przejęło was zdanie innych? Okropnie irytuje mnie krytyka, ale średnio/wcale nie konstruktywna, która łechta ego (ulubione określenie Oli) obrażającego. Nie jestem w stanie pojąć jak tak słabo wyposażony w kulturę człowiek może funkcjonować w normalnym życiu. No halo, ludzie, kto mądry podnosi sobie samoocenę podcinając skrzydła innym i starając się zrównać ich z błotem? Ile słyszy się o młodych samobójcach, którzy zdecydowali się skończyć tak, a nie inaczej przez wspaniałych "kolegów"? Ostatnimi czasy aż mózg się lasuje od natłoku tego typu informacji. Boli mnie to. Ja potrafię zrozumieć wszystko, naprawdę, ale nie to, iż człowiek człowiekowi wilkiem do tego stopnia, by ten jeden wolał pozbyć się najcenniejszego daru- życia.

Czy tylko ja nie potrafię mieć AŻ takiej znieczulicy na to wszystko? Nie kupuję tekstów "tam będzie mu lepiej" i ciągle nie pojmuję tego, jak wielkim potworem trzeba być, by skłonić kogoś do samobójstwa? A wszystko zaczęło się najprawdopodobniej od dogryzek siedemdziesięcioletniej cioci, która kazała "nie brać tego do siebie".  Nie kupuję, nie popieram, nie ogarniam.

Co z tego, że ktoś jest inny niż wszyscy i nie robi tego co każe moda? Czy to źle, że ktoś lubi być inny i wyglądać inaczej? Niestety w Polsce jeszcze tak. Z niecierpliwością czekam, aż wszystko będzie działało na zasadzie nie ważne jak wyglądasz, ważne jakim człowiekiem jesteś. No to sobie poczekamy.

 Nie mam zamiaru napisać czegoś w stylu: "Nie bierzcie takich rzeczy do siebie, znajcie swoją wartość!", bo dobrze wiem jak jest naprawdę. Ja również zostałam dotknięta tego typu komentarzami nie raz i nie dwa. Wiecie co? Zabolało, ale teraz jakoś się uodporniłam i nauczyłam komplementować samą siebie, skoro wiem, że robię coś dobrze to czemu mam się karcić? Chyba to jest najistotniejsze w wygraniu z takimi ludźmi- poznanie siebie na dziesiątą stronę i podsumowanie tego, co naprawdę robimy dobrze, albo staramy się by było lepiej niż jest. Nie dajmy zniszczyć się takim "ciociom" i rozkażmy im żyć własnym życiem, a nie NASZYM.
Trzymajcie się,